Lo polet rostit - per Julian, L1

Robèrt èra lo pus bèl polet de tota la polalha. Èra fòrt, intelligent, esportiu e totas las galinas èran enamoradas d'el. Fasiá lo fin davant totes los autres, èra coma una legenda viva.
Un jorn, Robèrt faguèt d'alterofilia per mostrar a tot lo mond sos muscles. Un autre còp, faguèt de natacion dins lo ferrat d'aiga. Mas li mancava quicòm, quicòm d'indispensable per acabar son estil: un bronzatge de celebritat.
Lo melhor amic de Robèrt se sona Pascal, un autre polet simpatic mas pas gaire intelligent. Pascal volguèt ajudar son amic per qu'aguèsse un polit bronzatge.
Quand lo païsan dintrèt dins lo galinièr, Pascal butèt Robèrt dins sas cambas per lo causir a el. Aital, Robèrt foguèt plan polit e subretot plan bronzat davant un fum de mond pel repais de la dimenjada.

Lo polet rostit - per Marius e Estève, L1

Un còp èra, dins una bòria, i aviá una vièlha galina qu'aviá pas jamai conegut de gal. Mas aquela galina voliá faire un uòu per aver un pichon. Per aquò demandèt l'ajuda del metge de la bòria, lo piòt per aver una fecondacion in vitro.
Mas quora ensagèron , s'apercebèron qu'èra estèrla. La galina sabiá pas mai qué far, e passava son temps a plorar e a jangolar, e aquò fasiá cagar la bòria tota. Per qu'aquò s'arrestèsse, lo piòt decidiguèt d'intervenir. Anèt veire la galina e li balhèt una pocion que li presentèt coma un remèdi miracle per las galinas esterilas. Mas tre que la galina se faguèt una picura (èra venguda toxicò) amb la pocion, prenguèt fuòc e venguèt un polet rostit.
Es aital que la bòria tornèt venir tranquila e agradiva.
E cric e crac, mon conte es acabat.

Lo polet rostit - per Perrina, Damian, Matilda, L1

Un còp èra, viviáa Lyon Mossur Polet. Èra un òme d'afars dins una entrepresa plan granda. Trabalhava tot lo temps. Aimava tant çò que fasiá que jamai aviá pas pres de vacanças. Mas al cap de dètz ans de trabalh intensiu, foguèt fòrça crebat. Anèt veire lo metge que li diguèt de préner quauques jorns de comjats al solelh per li cambiar las idèas.
Decidiguèt d'anar a la mar, a Seta. Èra en plen mes d'agost. Lo primièr jorn decidiguèt d'anar a la platja. I anèt sul còp de onze oras, encara i aviá pas degun. E Mossur Polet s'endormiguèt. Lo solelh tustèt tant que prenguèt una solelhada. Lo sable brutlava, fasiá gaireben cinquanta grases. E Mossur Polet pas jamai se desrevelhèt.

Lo polet rostit - per Ludivina e Tifania, L1

Un còp èra, un jovent en atge de se maridar, decidiguèt de se'n anar cercar una dòna. Aviá ausit dins lo vilatge qu'existissiá dins la montanha ròsa un castèl. Aquí èra retenguda la polida filha del rei que moriguèt a la guèrra e qu'emportèt las claus del castèl. traversèt la tarribla forèst embreissada, subrevisquèt a las aigas nautas e en colèra, venquèt lo freg, lo vent, la pluèja e enfin arribèt a destinacion. Comencèt a escaladar la muralhassa. Quand arribèt amont, desbosiguèt a côps de pigassa per finalament arribar dabant la pòrta. La dubriguèt e tombèt sus una una taula ont i aviá un polet rostit!