Vos vau parlar de mon trabalh d’estiu
A dètz-e-sèt ans, ai passat mon B.A.F.A. (brevet d’aptitud a la fonccion d’animator), perque aimi plan los dròlles e los jòcs .
Dempuèi, trabalhi cada estiu coma animatritz dins un centre airejat o una colonia .
Pendent tres estius, ai trabalhat dins lo meteis centre airejat amb los dròlles de tres ans e mièja a sèis ans ( los mairalas ) . Soi demorada dins lo meteis centre, a Marcorignan, me sentissiái plan e aviái encara de causas a descobrir sus los dròlles d'aquesta edat e sus las animacions .
Mas aqueste estiu, o ai volgut cambiar tot, voliái descobrir los primaris e los adolescents e tanben lo sistèma de fonccionament de la colonia .
Pendent lo mes de julhet, ai trabalhat dins un centre airejat a Narbona amb de dròlles de uèit a detz ans . Me soi plan regalada .
Aquela edat es vertadièrament activa, demanda fòrça d’energia e d’implicacion. Una jornada passa a tota velocitat. De sèt oras quaranta cinc del matin a sèis oras e mièja, arresti pas . Pòdi pas gaire me destibar ni prene de pausa . Es tota una organizacion . Los dròlles son en demanda d’activitat tot lo temps . Alara amb mon binòmi, deviam inventar de jòcs que podiam faire pertot, sens besonh de res. Èra plan interessant e ric en emocions subretot perque pendent tres setmanas aviam gaireben totjorn los meteisses dròlles, qu’aviam apres a conèisser . E lo darrièr jorn èra plan triste, èra afrós . Quand un dròlle a la fin de la jornada ven plorar dins mos braçes, cresiái que s’èra fach mal, mas non, èra malurós de nos quitar, de quitar lo centre airejat . Ieu èri suspresa, perque aviái pas jamai conegut aquò, los mairalas an mens consciéncia de jamai tornar veire los animators. A la fin, plan d’enfants ploravan, e los animators tanben . Ieu ploravi coma una magdalena .
Ai agut dos jorns de repaus e partiguèri per tres setmanas en camps d’adolescents, de onze a setze, amb solament lo dissabte e lo dimenge de repaus. Aquel camp èra dins un camping a Narbona-Platja, aviám pas de bus ni de veituras, fasiam totes los trajectes en velò o a pès . Eriam tres animators, èri l’unenca animatritz filha e plan d’adolescentas se confiavan a ieu. En los coneissent mai, sabiái cossí faire per los donar de jòia pendent las animacions .
L’adolescéncia es pas un edat facíl, mas talament passionanta . Los adolescents se pausan plan de questions, son entre dos estats lo dròlle e l’adult, son en rebellion e an besonh de parlar .
Èra fatigant perque la colonia es vint quatre oras sus vint quatre, mas los adolescents demandan mens d’atencion que los primaris, perque son independents .
Ai agut de plaser a far las animacions, a arribar a motivar los ados, que volián res faire . Mas totes los animators avèm agut plan de problemas ! Cal tenir compte qu’aviam força d’enfants a problemas, que venián de l’ADASS, e d’ostals de dròlles. I a agut de raubaments (d’argent, de portable, de MP3,..), de fugas, calía còrrer en plena nuèch dins tot lo camping e sus la platja . Una adolescenta nos a insultats alara que li avèm rendut servici. Avèm trapat d’adolescents en trin de fumar .
Es dur, fisicament e psicologicament . A la fin de las tres setmanas, èri a calòs, lassa mas comolada, ai plan aprés.
D’unes an una vida dificila e ieu me rendi compte del bonastre qu’ai . E tot lo bonur qu'ai, ensajavi de lor donar .
Al nivèl de las animacions, erà força ric, avèm fach força d’espòrt qu’auriam pas pogut faire dins la vida ordinària, immersion jos-marina, catamaran,…
En fach, aquel trabalh es un plaser per ieu .
Los dròlles los mai aisits d’animar son los primaris, mas pòdi parlar mai amb los ados. Cada edat a sos avantatges .
Vòli renovelar l’experiéncia .
